In Slate (een online magazine) gelezen hoe verzekeringen de filmindustrie in zijn macht heeft.
Neem het voorbeeld van de filmster Nicole Kidman :
Kidman verwondde haar rechter knie tijdens het filmen van “Moulin Rouge” in 2000, wat eindigde in twee claims voor vertraging van de film en 3 miljoen dollar verzekeringsschade.
In 2001 verliet ze “Panic Room” na 3 weken draaien vanwege haar knie, een beslissing die er bijna voor zorgde dat de hele filmproductie werd gestopt en een verzekeringsschade zou hebben betekend van 54 miljoen dollar.
Gelukkig voor de verzekeraar besloten de producenten om door te gaan met een vervangende actrice, Jodie Foster. Desondanks moesten ze 7 miljoen dollar betalen voor de vertraging en verdere onkosten.
Door al deze schades hing Kidman’s carriere aan een zijden draadje : toen ze werd voorgesteld als ster van de film “Cold Mountain”, vroeg Lloyd’s of London een verzekeringspremie van 20 procent per verzekerde dollar, wat effectief een weigering van Kidman betekende : geen enkele filmmaatschappij kon haar nog veroorloven.
Gelukkig werd een oplossing gevonden : Kidman stopte een groot deel van haar salaris in een speciaal fonds, dat naar de verzekeraar zou overgaan als er weer een vertraging zou optreden. Ook stemde ze ermee in om altijd een brace om haar knie te dragen tijdens het filmen van Cold Mountain. (waardoor er geruchten kwamen dat ze plastisch chirurgie had laten doen aan haar knie !)
De producenten gingen er verder mee akkoord dat een vervangster alle activiteiten voor haar zou uitvoeren waarbij kans op beschadiging van de knie was – zelfs knielen.
Blijkbaar heeft het gewerkt : ze maakt nog steeds films en gelukkig is ze nu ook van die enge Tom Cruise af. (kan die niet beter zijn knie permanent gaan bezeren ?)
