Big Data en wij
In mijn presentatie over cloud computing kwam je het wellicht al tegen : “Big Data”. Het betekent dat er hoeveelheden data op ons afkomen die niet meer te managen vallen, laat staan dat ze opgeslagen kunnen worden.
Een soortgelijke lawine aan data komt op de moderne marketeer af – sociale netwerken, RSS feeds, email, nieuws en dergelijke. Stelde ik een paar jaar geleden “Kan email anders?” en had ik een burnout van sociale netwerken, nu kan je diezelfde vraag verbreden naar alle informatie. De pogingen om dit toch wel te doen heet “curation”. De beste Nederlandse vertaling vind ik nog wel “informatie verzorging”.
Twitter overload
Een aardig voorbeeld was mijn Twitter gedrag: drie jaar geleden was Twitter bizar en bijzonder – het was een klein clubje bijzondere mensen, die je vrij gemakkelijk kon bijhouden. Nu zijn er bijna 800 mensen die ik volg(de), uiteraard een onbegonnen zaak. Maar de online mores waren dat je elkaar volgt. En dus werd het instrument Twitter minder en minder relevant voor mij.
Door mijn zomervakantie werd ik mij hier van bewust – ik begon Twitter minder aansprekend te vinden. Niet zo vreemd – ik kon bijna niet meer oppikken waar ze mee bezig waren of welke relevante informatie ze aanwezen. Het moest anders.
Dus ben ik nu bezig om mensen te ontfollowen, een vreselijke taak. Want er zijn enorm veel leuke en boeiende mensen op Twitter. Maar ik moet mijzelf beperken. (hierover later meer in een aparte blogpost).
Info tools
Uiteraard zijn er de afgelopen jaren hiervoor speciale tools ontstaan, zoals Tweetdeck, Twitterific en dergelijke. Doel hiervan is om de informatiestroom in te dammen en te kanaliseren. Hetzelfde zie je bij RSS Readers en sinds vorige week probeert Gmail met een logaritme je belangrijkste conversaties bovenaan in de inbox te zetten.
Het is dus een fenomeen dat iedereen raakt, die met moderne informatie middelen te maken heeft. “Curate or Die” wordt het motto de komende tijd.
Robert Scoble, online curator
En dus is dit een interessant voor de socioloog van het internet, Howard Rheingold. Hij is nu weer bezig met een nieuw boek en “online curation” is daarvan een onderdeel. In de onderstaande video interviewt hij Robert Scoble, de online curator bij uitstek. Op de Next Web conferentie in 2008 liet hij al zien waarom: hij toonde de zaal een krankzinnig snel scrollende lijst met tweets van al zijn volgers. Naar eigen zeggen had hij hierover controle. Daarnaast publiceert en becommentarieert hij op zowat elke online netwerk, site en podcast, dus de man sjouwt wat informatie achter zich aan.
In de tussentijd heeft ook Scoble diverse tools nodig en adviseert hij deze aan beginnende curators. Van Tweetdeck tot Listorious tot gewoon, Twitter. Het gebruik varieert : de ene om specifieke mensen en informatie te vinden, de ander om een gevoel te krijgen waar de informatiegolven zich heen bewegen.
Zijn marketeers curators ?
Ik denk dat het voor veel mensen interessant is, laat staan voor marketing managers en marketeers. We worden al geacht om als een “spin in het web” te zitten – dus wordt het des te belangrijk om deze vaardigheid van curation zo snel mogelijk onder de knie te krijgen. Je moet er niet aan denken dat je CEO straks eerder iets weet over je markt dan jij. (Alsof je nog niet genoeg te doen hebt…)
5 reacties
Jacques
Ik zou het niet “informatie verzorging” willen noemen, maar liever “informatie beheer”. Maar je bent niet de enige – uit de Washington Post: “growth of the NSA, which now ingests 1.7 billion pieces of intercepted communications every 24 hours: e-mails, bulletin board postings, instant messages, IP addresses, phone numbers, telephone calls and cellphone conversations…”.
Daarom ben ik het eigenlijk niet eens met je “..laat staan dat ze opgeslagen kunnen worden.” – da’s nl. absoluut geen probleem (maar in feite ook de kern van het probleem): gooi er nog wat servers of zelfs data-centers tegenaan en je kunt weer meer verzamelen…
Waar we vastlopen is de interpretatie/verwerking – dat zie je dus ook op je eigen harde schijf/schijven die richting Terabytes gaan – hoeveel gratis ebooks die je toch maar even hebt gedownload, moet jij nog lezen? En Gmail ziet dat ook – en ‘helpt’ je daar dan nog meer bij met hun nieuwe feature – in feite wat die veiligheidsdienst ook doet… (ze werken samen op het gebied van cyberattacks nadat Google problemen had, eerder dit jaar).
In feite komt het weer neer op de vraag: wie vertrouw ik als het aankomt op mijn informatie-voorziening? En gedrukte krant? Een online krant? Een paar blogs? De 24-uur ruis via Twitter?
En die CEO? Denk je niet dat ie hetzelfde probleem heeft? En juist specialisten inhuurt en er op vertrouwt dat jij dat informatie-gebied beheert (en beheerst)? En ja, als hij dan dezelfde bronnen gebruikt als jij, dan heb je op zijn minst een goed-geinformeerde baas 🙂
Ewout Wolff
Over Informatie beheer: ik heb er over getwijfeld, maar niet gedaan. Bij `informatie beheer`denk ik dat de meeste lezers denken in de richting van de ICT-afdeling en dan niet beseffen dat het een nieuw ding kan zijn.
Data opslag geen probleem: Check: http://news.techworld.com/storage/11701/data-creation-outstrips-storage-for-first-time/ en http://www.cio.in/topstory/idc-global-data-storage-demands-rocket-next-decade.
Wat je daarna aansnijdt is een heel nieuw en oud onderwerp: wie vertrouwen we voor onze informatie ? Dat was 20 jaar geleden natuurlijk ook al een issue: van wie kregen we toen de TV-beelden uit Irak, Vietnam, etc ? (bleek: slechts een paar bronnen en bijna allemaal uit de US). Nu is dat behoorlijk anders geworden door het internet: er wordt nu zo snel, direct en massaal informatie gemaakt door duizenden of miljoenen bronnen, dat we weer voor een ander vraagstuk aan: hoe kan ik deze lawine de baas ? Gaan we dit zoals vroeger uitbesteden aan anderen (kranten, journalisten, etc) of gaan tools ons helpen om de informatiestroom in te dammen?
Howard Rheingold is met een boek bezig, wat precies hierover gaat. En Scobleizer is een dagelijks voorbeeld hoe je kan omgaan met informatie op micro- en macro niveau. Zoals vrijwel alles in het leven zullen we op een gegeven moment wel weer een evenwicht vinden. Maar in de tussentijd is deze nieuwe ontwikkeling vrij hard bezig om alle informatie-intermediairs die we tot nu toe hadden, omver te werpen (samen met teruglopende advertentiegelden, dat wel).
Kortom: spannend.
En ja, het klopt: CEO´s vertrouwen erop dat ik de juiste info voor hen klaar zet. En daarna is er nog het dingetje dat ik analyseer, interpreteer en beoordeel op geschiktheid voor deze specifieke organisatie, met dat specifieke doel, met die specifieke bronnen. Kortom: arme CEO – hoe kan die nog wijs worden uit al deze info ?
Misschien is dit wel de oplossing: http://www.youtube.com/watch?v=pLqjQ55tz-U
Jacques
Dit kan misschien helpen (beter) te beheren: https://www.greplin.com/
Daan
De manier om het te doen zou business intelligence zijn, grasduinen in enorme hoeveelheden gestructureerde en ongestructureerde data; tenminste dat vertellen de grote leveranciers zoals IBM, SAP, SAS. Ik denk dat het voor social media berichten erg moeilijk is om bij grote hoeveelheden op persoonlijk niveau te filter wat wil ik wel of niet horen of zien; dat heeft ook met semantiek te maken en business intelligence is mijns inziens nog niet zo ver. Het zou me daarom niets verbazen als Google (die zijn goed in semantiek) een business intelligence speler gaat overnemen en zo de nu nog vaak gescheiden markten van gestructureerde en ongestructureerde data bij elkaar brengt. Het zou on-line curation een stap dichterbij brengen.
Ewout Wolff
Daan, er zijn sinds een paar jaar bedrijven, die precies dit doen: social media berichten monitoren en checken op merken en namen, in combinatie met gevoelswoorden – waardoor je een inzicht kan krijgen wat de perceptie is van een merk. En dat geaggregeerd. Kijk bijv naar Buzzcapture in Amsterdam, die dit al een paar jaar doen. Voor een behoorlijk internationaal compleet overzicht van tools en mensen die dit doen, check : http://wiki.kenburbary.com/