Het netwerk van computers breidt uit met Dingen
Het internet bestaat uit computers die met elkaar informatie kunnen uitwisselen. Sinds een paar jaar zitten daar ook mobiele computers bij en dit levert de huidige hausse in het mobiele internet op. Maar daar stopt het niet: want er zijn nog veel meer dingen dan mobiele telefoons die computers geworden zijn. Denk aan je thermostaat, aan je Tomtom, je PSP/Wii, maar ook aan de chip in je Nike-schoenen. De brandalarm-sensoren, de beveiligingscamera’s op de weg, je koelkast, oven en magnetron. Het zijn dingen, met rekenkracht.
In de jaren ’90 vond ik een club die bezig was met “Things That Think”. Zoals wel vaker loopt MIT Media Lab een decennium voor met de ontwikkelingen. Deze ontwikkelingen staan nu op het punt om de volgende stap te nemen en het Internet of Things te worden. Oftewel: het internet van dingen. Kort gezegd: wat als alle “slimme” dingen met elkaar en het internet verbonden zouden zijn?
Internet van Dingen en het semantische web
Hetzelfde idee had Tim Berners-Lee, de bedenker van het World Wide Web. Al begin jaren 2000 had hij het beeld dat niet alleen computers, maar ook dingen met elkaar zouden spreken. Een boeiend gesprek met hem hierover in 2004 bij nota bene MIT staat ook op video. Dat betekende wel, dat deze elkaar moesten verstaan – wat ze nu niet kunnen. Wat weer de reden was om het semantic web te ontwikkelen. Volgens Berners-Lee een essentieel element in Web 3.0. Het zou mooi zijn als ik de komst van Web 3.0 voor 2011 kan voorspellen – tot nu toe waren er nog teveel hobbels om het echt toegankelijk te maken voor de massa.
De bijgaande video legt het kort uit. Verder geïnteresseerd? Kijk dan ook naar een langere video van de Keynote van Tim O’Reilly, ook zeer de moeite waard.
3 reacties
Jacques
Spannend – je ziet het overal ‘binnensluipen’ – de computer in je auto kan binnenkort zelf een afspraak maken met je garage? Als het magazijn bevestigt dat de onderdelen binnen zijn, pikt de kalender een tijdstip – eerstvolgende keer dat je start, zie je in het display dat je wordt verwacht…
Deze ‘koppeling’ is al weer bijna een decennium aan de gang:
http://www.pcworld.com/article/141085/the_internet_refrigerator_back_from_the_dead.html
en
http://www.beststuff.com/fromthewire/lg-internet-refrigerator-is-at-the-heart-of-the-digital-home-network.html
GE is bezig met SmartGrid: http://www.itsyoursmartgrid.com/solutions/index.html
Dit is ook een mooi voorbeeld: http://www.flytecomm.com/trackflight
Kanttekening: de enorme afhankelijkheid van internet – hoe stabiel is/blijft het met de dagelijks aanwas? En hoe kwestbaar zijn/worden we?
Maar, het mooiste moet nog komen!
Ewout Wolff
Jacques, ik zie het vooral in het efficienter en effectiever krijgen van dagelijkse dingen en natuurlijk: werk. Het voorbeeld in de 2 minuten video van IBM hierboven zie ik dat een aardbewoner vooral geïnformeerd wordt over mogelijkheden waardoor hij eerder/rustiger/efficienter op zijn werk komt. Aardig.
Het wordt enger als een computer besluit om mijn wekker eerder af te laten lopen, omdat er een foutje in het meldsysteem is. Bijvoorbeeld: ik heb ingesteld: maak mij eerder wakker als er voor 7 uur al een file op de A2 staat. Wat gebeurt er dan als er door een ongeluk midden in de nacht er een file op de A2 staat ? Juist – ik sta hoogstwaarschijnlijk jasje-dasje ’s nachts om 3 uur trillend van slaapgebrek naast mijn auto, mij af te vragen waarom het nog zo donker en stil is. Dit soort grapjes hoef je maar een paar keer mee te maken en dan stop je al acuut met dit soort systemen.
Een mens moet in control blijven. Dat vermindert de kwetsbaarheid ook aanzienlijk. Maar dit zal altijd in evenwicht blijven met de mate van efficiency/effectiviteit die je hiermee kan bereiken. Wil ik geïnformeerd worden door TomTom over de snelste route, nu er overal files zijn? Ja, natuurlijk. Maar ik wil niet dat TomTom het stuur over neemt.
Het gevolg is misschien dat je informatie naar je toe krijgt, waarop je “Ja” of “Nee” moet gaan antwoorden, zoals : Suggestie: sla linksaf als je 5 minuten eerder op je werk wilt komen. Ik moet dan besluiten.
Dat lijkt vermoeiend, maar volgens mij doen we nu hetzelfe, maar dan andersom : we halen zelf informatie naar ons toe, we krijgen ze niet aangeboden: we denken zelf al na over de snelste route, zetten de radio aan om het file nieuws te horen, sms-en met collega’s om iets te checken over de weg, checken internet en/of hebben een abonnement voor files van TomTom.
Deze ruis weghalen door 1 systeem of 1 beslissing zou veel rust kunnen geven, denk ik.
Het voorbeeld van de koelkast blijft maar terugkomen. Kan je iets ergers bedenken? “Hallo, HALLO! er moeten nieuwe groenten worden ingekocht, want deze hier zijn echt al verrot hoor!” Alsjeblieft.
Het wordt een ander verhaal als er rust en overzicht en controle is. In het geval van de koelkast: stel, ik weet wat ik de afgelopen 3 jaar elke week standaard nodig heb. Dat de compu dan een suggestie doet om dit aan te schaffen – mooi. Daarnaast suggesties wat je kan eten – ook mooi. Wat dan de ingredienten zijn om dit te maken – helemaal mooi. Andersom: dat je iets wilt maken op basis van wat je al hebt ingekocht – geweldig. Nu gooi ik al te vaak ingredienten weg, omdat ik mij vergist had met inkopen of ik had minder nodig dan gedacht.
Als applicaties (omdat het woord “systeem” zo eighties klinkt) op zo’n manier kunnen helpen – helemaal goed. Er ontstaat dan gemak, efficiency en ik hou de controle. Ik word niet in een hokje geduwd.
Bij de koelkast-voorbeelden hou ik namelijk teveel het gevoel van: wij van Koelkasten willen graag informatie pushen vanuit Koelkasten. Verzin dan een iPhone App, waarmee ik beter kan inkopen, dat levert mij wat op. Alleen een gillende koelkast – dat lijkt mij helemaal niets.
Over je vrees voor afhankelijkheid van het internet. Die is volkomen terecht. Ik schrik als ik een ziekenhuis hoor zeggen dat ze in elkaar donderen als het internet uit gaat. Zo werkt het niet – je kan niet afhankelijk zijn van 1 systeem, je zal altijd alternatieven moeten hebben. electriciteit en internet vallen uit. Dan heb je backup nodig. En als het internet dus uitvalt? Neem dan een satellietverbinding of zo, maar zeker cruciale voorzieningen moeten hierover nadenken.
Het doet mij een beetje denken aan de hype rond de vulkaanas nu. “Nederland gaat ten onder, want er vliegen geen vliegtuigen meer”. Doe normaal. Treinen, vrachtwagens, boten en auto’s zijn er nog steeds. Essentiële goederen komen dus nog steeds NL binnen. Vervelend voor mijn pa die naar Syrie wil, maar dat overleeft hij wel.
Hoe we de afhankelijkheid van het internet minder kunnen maken ? Veel backups maken (in de cloud 😉 ). een telefoon via normale draden houden. De telegraaf (niet de krant) nog niet weggooien. Internettoegang dubbel uitvoeren. Wellicht een soort van (nationaal?!?) noodaggregaat aanleggen. Voor het geval dat.