Dankzij een prachtig artikel van Amanda Hess in Good Technology (“Eternal shame of your first online handle”) moest ik denken aan mijn eerste online naam en wanneer ik die gebruikt heb.
Het was ergens begin jaren ’90 en het was normaal om als de dood te zijn om je echte naam te gebruiken. Ik was geen lid van een online dienst als AOL of De Digitale Stad. Dus werd het mijn email adres bij Euronet, of een woordspeling op mijn achternaam. Al dan niet gecombineerd met een vroege webmail-dienst: bigfoot.com. Netfox, netvos, footvos, bigwolf, dat soort werk. Uiteindelijk ben ik lang blijven hangen op “webwolff”.
Zo heb ik mij ook genoemd op Higherlevel.nl in het begin. Tot 2007: toen begon ik mijn eigen bedrijf en vond ik het handig om mijn opgebouwde posts als webwolff om te zetten naar mijn werkelijke naam.
Zoals Amanda ook al aangeeft: tegenwoordig is het niet meer normaal om te beginnen met een alias – het is zelfs een sport om zo snel mogelijk bij een nieuwe dienst je naam te claimen.
Google Plus verplicht je zelfs om jezelf zo bloot mogelijk te geven. Het enige nadeel is wel dat je dikke vrienden was met een paar leuke aliassen op Twitter, die je nu in geen velden of wegen kan herkennen op Google Plus. Virtueel nudisme heeft zo zijn prijs.
8 reacties
Jacques
Alhoewel ik niet echt mijn aliassen kan herinneren, kan het ook andersom: ik heb er mijn bedrijfsnaam en url van gemaakt đ
G+ zou wel een aantal alias-velden kunnen toevoegen (al kun je denk ik ook gewoon zoeken op zo’n naam, want je kunt links en twitternaam toevoegen aan je profiel).
Ewout Wolff
Zo ging het min of meer ook met mijn Onedaycompany-naam. Maar die gebruikte ik nooit online, alleen in mijn hoofd.
Zou aardig zijn als GooglePlus deze optie gaf, aan de andere kant: van spam word ik ook wel een keer moe. Gewoon een ander SocNet dan maar gebruiken: voor mij us duidelijk dat Google het telefoonboek van het internet wil hebben, met zo hoog mogelijke kwaliteit. Laar passen identiteitsspelletjes blijkbaar niet bij.
Op 4 aug. 2011 15:26 schreef “Disqus”
het volgende:
Jacques
We hebben het al eerder uitgebreid gehad over privacy – of liever, het gebrek daar aan. Google is erg groot, misschien wel te groot – hun ‘do no evil’ passen ze zeker niet altijd zelf toe (in search, Streetview). Maar eigenlijk heb ik weinig tot geen illusies (meer). Niet alleen online, maar ook overheden doen al jaren aan data-minen: mobiele telefoon bestanden blijven langer bewaard – voor de politie. Maar misschien toch ook voor de Belastingdienst? Die ook van alles koppelt, zoals UWV (en ten dele terecht – fraude moet worden bestreden, maar het raakt ook de niet-frauderenden, die, naar ik aanneem, nog steeds de meerderheid vormen). En, ik denk dat de BD al handenwrijvend uitkijkt naar de OV-kaart bestanden: weer een goudmijntje erbij, wie weet wat ze daar allemaal vinden…
En G+ en kaartenbak: tuurlijk, maar Facebook hebben ze al in search. Daarnaast, jijzelf gebruikt Gmail. En Feedburner. Dat koppelen ze ook. Plus FourSquare en Twitter. En je site is ook opgenomen in search. Dus ja….Om terug te komen op G+ en echte namen: kennelijk gaat ook dat nog niet altijd helemaal vlekkeloos: http://www.readwriteweb.com/archives/google_plus_bans_creator_of_firefox_for_using_his.php
Ewout
Hai Jacques,Â
Datamining is altijd een interessant onderwerp, zeker in combinatie met open data, niet-zo-open-data e.d.. De tijden dat je je voor de overheid kon verschuilen lijken mij zowiezo behoorlijk voorbij. An sich ben ik niet direct bang voor dikke databases vol met mijn gegevens – tot het mis gaat en de gegevens op straat belanden. Reden ook voor mijn gezin om ons af te melden voor het Medisch Dossier. Het laatste wat ik wil is dat derden beschikking krijgen over de gegevens van mijn kids.
Over Google ben ik nog steeds positief en optimisitisch. Het verhaal van “do no evil” zie ik nog steeds postief in. Als er iets misgaat, dan komen ze of zelf daarvoor uit, of ze reageren direct goed als er iets misgaat. Een aardig voorbeeld is hun reactie op het Google Buzz-debacle: klinkt voor mij als een goed “mea culpa”.Het Streetview verhaal: daar moet iemand mij toch vertellen wat de schade daarvan was voor de privacy. Ja, er kwamen zaken tevoorschijn, die Google niet had moeten vastleggen. Dat hebben ze ook zelf toegegeven. Maar wat was de schade? Wat konden ze met de data?
En last but not least: Google is nu 13 jaar in de markt. Wie heeft nu ervaring met het schenden van zijn privacy door evt kruisverbanden van data door het bedrijf? Wat zijn negatieve ervaringen met bijv het lezen van Gmail-berichten?
Ik zie wat dit betreft Facebook veel ernstiger fouten maken – en vaak met een duidelijke intentie erachter, wat ik bij Google niet zie.
Facebook en search: die begrijp ik niet helemaal: Facebook is juist gesloten voor Google (voor het grootste deel).
Ik ben nog niet zover dat ik mij verschuil in de woestijn met een encryptie op alles. Maar ik vermoed dat 1 negatieve ervaring dit alles kan veranderen.
Mark van de Laak
Leuke quote: “Virtueel nudisme heeft zo zijn prijs.”
Ewout Wolff
Hai Mark, dank je! Geef mij nog een jaar en ik geef een boek uit vol leuke quotes :-b
Op 4 aug. 2011 16:16 schreef “Disqus”
het volgende:
Linda Maas
Leuk dat je er een blog over hebt geschreven. Ik moest er laatst ook aan denken toen je aangaf “ik moet eerst wennen aan je echte naam”. Voorheen was het heel normaal om via een nickname of bijnaam op het internet te verschijnen, nu wil men juist de echte persoon zien. Dus ook anonieme avatars zijn spontaan veranderd in vriendelijke foto’s. Ik vind dit een aangename vooruitgang, want nu kan je een meer relatistich beeld vormen van diegene online (soms was het zelfs onduidelijk of er een man of vrouw achter een bepaalde nickname zatt).
Het enige nadeel is dat mijn gewone naam een veel voorkomende naam is, hierdoor val ik toch vaak terug om mijn oude nickname maar probeer wel altijd ergens anders mijn echte naam te vermelden zodat mensen toch weten met wie ze te maken hebben.
Ps. in Google+ kan je wel je nickname kwijt, maar ik begrijp dat je daar dus niet op gevonden kan worden?
Ps. 2 ik zie dat Google niet mijn profielfoto weergeeft….(maar in ieder geval wel mijn echte naam, dus geen volledig anonieme reactie đ
Ewout Wolff
Hai Linda, herkenbaar wat je zegt. Misschien doen we dit, omdat we volwassen zijn geworden online.
Toch zal ik het gaan missen: er zat iets heel speels aan, om een andere naam te gebruiken. Het gaf mij/anderen ook de kans om dingen te doen en ontdekken, die je onder je eigen naam niet zou proberen.
Ik was bijv. vergeten dat ik niet wilde dat mijn voormalige werkgever zou weten van mijn blog en meningen. Hey was toen erg prettig on een alter ego te hebben. Of Google zover gaat dat je schuilnaam niet vindbaar is? Geen idee – ik denk dat GooglePlus dat zelf ik nog niet weet.
Goed in ieder geval om je te herkennen. Voor mij is er maar een Linda Maas đ
Op 4 aug. 2011 16:29 schreef “Disqus”
het volgende: